DEZE BLOG GAAT OVER MIJN NICHTJE DIE VOOR HAAR GEBOORTE OVERLEDEN IS!!!
ALLEEN LEZEN ALS JE ER TEGEN KUNT!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
de puntjes had ik nodig om niet gelijk na de waarschuwing met mijn verhaal te beginnen.
ik moet het nu toch echt een keer kwijt.
allereerst wil ik zeggen dat als je er niet tegen kunt en je leest dit toch het geheel je eigen verantwoording is en ik geen geklaag wil horen....kan ik vooral nu niet hebben....
mijn tante was voor de 2de keer zwanger en toen ze 39 weken was voelde ze de kleine niet meer bewegen.
ze kreeg haar met geen mogelijkheid wakker en belde de vk.
die kwam gelijk en wou naar het hartje luisteren.
die kon ze niet vinden.
gelijk naar het ziekenhuis voor een ctg.
maar ook helaas daar was geen hartslag op te bekennen.
ze heeft een 'normale' bevalling gekregen aangezien ze uit zichzelf weeen kreeg.
toen zijn wij met ons allen naar het ziekehuis gesnelt en hebben we zo gezegd afscheid kunnen nemen van haar.
wat voor mij het ergst was was het feit dat er op de crematie zo'n klein kistje dan staat.
dat was even in het kort het verhaal van mijn lieve kleine nichtje.
dit is nu afgelopen januari 5 jaar geleden.
ondertussen ben ik zelf al bevallen van luke waar ik vanaf week 28 niet meer kon werken aangezien ik bovenstaand verhaal te erg naar mijzelf toetrok.
was alleen maar bezig met mijn nichtje.
ik werkte op dat moment bij een callcenter en ik pakte vervolgens al huilend de telefoonop...
dat kan natuurlijk niet.
toen ik er achter kwam dat we weer zwanger waren zei ik als eerst ik wil weten wat het word.
puur om het feit dat ik terleurstelling al tijdens mijn zwangerschap kan verwerken en niet wanneer de kleine er is.
ik hoopte op dat moment namelijk onwijs erg dat het een meisje zou worden.
nou de 20-weken echo kwam en mijn man gaf aan het niet te willen weten...
ik dacht nou goed ga ik het nu niet vragen maar starks wel met de 3d-echo.
toen waren we 32 weken en hebben we geweldige 3d-echo laten maken maar ik was ondertussen tot de conclusie gekomen dat het verstandiger was om het niet te weten.
ik was op dat moment bang dat als het een meid zou zijn ik weer het hele verhaal van mijn nichtje tot mij toe zou trekken en ik zou gaan piekeren of mijn oom en tante er wel zo blij mee zouden zijn...
dat laatste hoef ikme helemaal geen zorgen over te maken want zij zullen uk met beide handen aanpakken.
het zal dan in het begin wel erg emotioneel worden,maar ze zullen erg blij voor ons zijn.
nu is het echter zo dat ik de laatste 2 dagen mijn kleintje overdag bijna niet voel.
heb er vannacht bijna niet van kunnen slapen.
was elk uur wakker.
zodra het zo half 9 is bel ik de vk.
zij kennen het vehaal van mijn nichtje en ik hoop dat er wat gedaan kan worden want ik word gek!!!
de reden dat mijn nichtje zo op het laatst overleden is kwam door zwangerschapssuiker waar ze dus te laat achter zijn gekomen.
ze hebben na haar een prachtige en zeer lieve zoon nog gekregen...
die is ondertussen ook alweer bijna 4.
ik maak me dus wel aardig wat zorgen en ben lekker aan het piekeren.
ik heb alleen wel 1 klein gelukje en dat is dat mijn man aan de buitenkant het hartje kan horen.
maar ik blijf het gek vinden.
en ja ik weet wel je loopt nu zo op het laatst de baby is zich aan het klaarmaken voor de bevalling en heeft minder ruimte,maar dat had hij/zij 3 dagen terug ook en toen voelde ikuk nog op wat voor hem/haar de 'normale' manier is.
word vervolgd.
reacties (0)